De corruptieoplossing van Luke Enembe moet de staatswet gebruiken, niet de douane

De Papua-gouverneur Lukas Enembe ontwijkt nog steeds de status van verdachte en heeft tot twee keer toe geen gehoor gegeven aan de dagvaarding van de Corruption Eradication Commission (KPK). Helaas beweert hij het hoofd van de Papoea-stam te zijn en vraagt hij dat zijn zaak volgens het gewoonterecht wordt geregeld. Terwijl het gewoonterecht niet kan worden gebruikt voor corruptiezaken, omdat het strafrecht moet gebruiken.

Toen Lukas Enembe door de KPK als verdachte werd aangemerkt, vloog hij niet direct naar Jakarta en onderging hij een onderzoek. Maar nog steeds in Papua op grond van hart-en vaatziekten en beroerte. Luke's gedrag maakte het publiek boos omdat hij deed alsof hij ziek was om medeleven te zoeken, en ze kenden zijn truc al, omdat de meeste verdachten altijd beweerden ziek te zijn als ze onderzocht moesten worden.

Nog vreemder was dat het Juridische Team van Lukas Enembe verzocht om de zaak volgens het gewoonterecht op te lossen, omdat hij het hoofd van de Papoea-stam is. Het verzoek van Lukas wordt nog steeds aangevuld met de verzekering dat het onderzoek in het open veld kan worden uitgevoerd en door veel mensen kan worden bekeken, ook inheemse Papoea's.

Het hoofd van de KPK-nieuwssectie, Ali Fikri, verklaarde dat hoewel het bestaan van gewoonterecht in heel Indonesië wordt erkend, voor misdrijven (met name corruptie), het positieve recht nationaal van toepassing is. Als het gewoonterecht morele sancties hanteert, heeft dat nog steeds geen effect op het positieve recht dat in Indonesië van toepassing is.

In bepaalde gevallen wordt het gewoonterecht toegepast, bijvoorbeeld het per ongeluk aanrijden van een dier of het vervuilen van een traditioneel huis. Als de gemeenschap nog steeds adat zoals Papoea's handhaaft, is de straf een boete in de vorm van contant geld en vee.

Maar voor corruptiezaken kan het gewoonterecht natuurlijk niet worden gebruikt omdat er geen verband is tussen corruptie en de vernietiging van het systeem van inheemse volkeren. Hoe kon Lukas Enembe verzoeken dat zijn zaak volgens het gewoonterecht wordt beslecht, terwijl zijn zaak de diefstal van geld van mensen is (afkomstig van de centrale overheid). Deze twee dingen zijn totaal irrelevant.

Het kan zijn dat Lukas Enembe heeft gevraagd om zijn zaak volgens het gewoonterecht te regelen, omdat voor hem de gebruikelijke straf relatief lichter is, omdat hij maar wat geld en een paar varkens hoefde te geven. De waarde is echter zeker niet vergelijkbaar met het staatsgeld dat hij corrumpeerde, goed voor meer dan 500 miljard rupiah. Daarom werd zijn verzoek ronduit afgewezen door de KPK.

Ali Fikri voegde eraan toe dat zijn partij de uitspraak van de advocaat van Luke betreurde die contraproductief was, omdat het de nobele waarden van het Papoea-volk zou schaden. Traditionele leiders van Papoea's hebben nog steeds nobele waarden, waaronder eerlijkheid en anti-corruptie.

In zekere zin, als Lukas Enembe erop staat het gewoonterecht te gebruiken, zullen er traditionele ouderlingen zijn die hem zullen berechten en waarschuwen dat niet elke zaak door het gewoonterecht kan worden opgelost. Zeker als Lukas betrokken is bij een corruptiezaak en zijn oneerlijkheid toont. Als ambtenaar had hij zich moeten schamen en ontslag moeten nemen, omdat bewezen was dat hij staatsgeld had gestolen.

De traditionele ouderlingen zijn ook boos omdat Lukas Enembe de naam van het Papoea-volk heeft aangetast, en laat Papua niet synoniem zijn met de naam van de plaats waar de corruptors zijn. Hij had berouw moeten hebben en zijn fout moeten toegeven en toen de oproep van de KPK komen vervullen. In plaats van de mensen op aarde van Cendrawasih te verbergen en te vernederen.

Ondertussen verklaarde de MAKI-coördinator (Indonesian Anti-Corruption Society), Boyamin Saiman, dat corruptiezaken niet door het gewoonterecht konden worden opgelost. Dit heeft niets te maken met zijn (nep)status als opperhoofd van de Papoea-stam, die dan volgens gewoonte wordt berecht. Het is echter gerelateerd aan het Wetboek van Strafrecht en de zaak is puur corruptie.