Speciale Autonomie-fondsen die Papua nog nodig heeft
Volgens senior diplomaat Imron Cotan is het speciale autonomieprogramma nog steeds hard nodig voor Papoea en West-Papoea. Dit programma is een compromis zodat deze twee provincies samen kunnen lopen en gelijk kunnen zijn aan andere provincies in het land, binnen het kader van de Eenheidsstaat van de Republiek Indonesië (NKRI).
"Dit programma is een compromis zodat deze twee provincies kunnen samenwerken, net als andere provincies in Indonesië", zei Imron in een discussie georganiseerd door Moya Group & Wag Unity in Diversity (UID) getiteld Otsus Papua Volume II? Donderdag (13/8).
In feite is wet nummer 21, jaar 2001 betreffende speciale autonomie, in wezen nooit vervallen. Wat zal eindigen betreft alleen de verstrekking van Otusu-fondsen door de overheid aan lokale overheden die 2% van het algemene toewijzingsfonds bedragen.
Dus het ding dat zal worden besloten om door te gaan of niet, is het 2% Special Autonomy Fund. De centrale en regionale regeringen sluiten compromissen terwijl de herziening van deze wet gaande is.
"Als het doorgaat, hoeveel is het dan? Is het nog steeds 2% van de algemene toewijzingsfondsen, of meer dan 2% van de algemene toewijzingsfondsen. Sommigen eisen meer, andere eisen hetzelfde. Het hangt af van de onderhandelingen van de centrale en regionale overheden", legt hij uit.
Wat betreft de vele afwijzingen met betrekking tot Special Autonomy for Papua Volume II, voor Imron is het een veel voorkomende zaak. Mensen weigeren gemiddeld genomen, omdat in de Papua Special Autonomy Volume I wordt aangenomen dat de regering er niet in is geslaagd de bevolking van Papua en West Papua voordelen te bieden.
Er is geen gunstige invloed op de mensen van het land Papua aangezien de Otsus al bijna 20 jaar aan de gang is. Daarom vroegen veel mensen in de gemeenschap de regering om niet door te gaan en gaven ze de voorkeur aan een referendum.
Zelf beaamt Imron dat de implementatie van Papua's Special Autonomy niet optimaal is geweest. Het Speciale Autonomiefonds, dat zou moeten worden toegewezen aan vier vitale sectoren, namelijk gezondheid, onderwijs, infrastructuur en de economie van het volk, is niet correct toegewezen.
Maar, benadrukte Imron, geef dit alles niet de schuld van de centrale overheid, ook de regionale overheid verdient vraagtekens bij haar prestaties. Dit komt doordat de regering bijna 20 jaar lang ongeveer Rp.100 biljoen heeft uitgegeven.
"Ik ben geneigd te geloven dat de fondsen verspreid zijn over sectoren die eigenlijk niet gerelateerd zijn aan de vier hoofdsectoren. Onderwijs, infrastructuur, volkseconomie en gezondheidssectoren. Vaak zeggen mensen dat de fondsen ergens anders stoppen, die weet dat ze ook langskomen om voor hun fondsen te betalen. activiteiten ondermijnen het gezag van de Republiek Indonesië, "zei hij.
Tidak ada komentar: